Ben ki

Uzun zaman sonra

Uzuuun zaman sonra

Sahip

MEHMET DEMİR

En nihayetinde

MEHMET DEMİR

Görülmez

Görülmez,zırıl zırıl akan yara
Görülmez ki , kabuk bağlatayım
Sabrettim ki,
Sabrımın kabulünü göreyim

Ey beni zamana yenik düşüren
Çaresizim
Azlet ki,
Alnıma düşen akların kefaretini ödeyeyim.

ayrılığa yakin
niyeti hasıl olan iki rekat
secde
dualarımın Kudüs'ü
hasıl olan sevaplarımın miracı 
yüz sürmeye nasip olmadı
anam kokan ellerin nerde

dile tek bir belletilmiş
süt kokan nefesin rüzgar
hangi buluta sarayım bedenimi
sen gibi olan hangisi var.

soğuk ayaklar

kendime not ( kareli defterden)

sezen aksu gülümse eşliğinde (uzun yol defterinden)

-devam-

arkası yarın

son

YENİLDİM

Şüphem yok hiddetimden
İlk kez oluyor,alışkın değilim
İlmik ilmik işledim seni hayatıma
Şimdi silip,yumak yapan ben değilim

Geç kalınmışsa zaman suçlanır
Mekan,kişi özgürdür
Geldiği gibi giden olursa
Yol suçlanır
Gitmeye cesaret edenler
Zaten hep özgürdür.

kopmaya yüz tutmuş sarı kırnap
bu yükü çekmez boylu boyuna
dizlerine kadar sıvamış,günah boy aşmış
arındırmaz hiç bir dere
medetin niyeti bu kör kuyuda

ışık dediğin göz yanılmasıdır
alışmamalı hiç bir rahatlığa
nice ermişler alıştılar karanlığa da
gelemediler zifiri darlığa

sen hangi açık denizde battın
ya da sormazlar mı karadenizde gemilerin mi battı diye
hani yelkenlere dolan rüzgar
hani en güzel liman
varlığın varmaya dert mi olur yoksa derman
dümen suyumdan çekil
alışmışım öznesiz cümleler kurmaya
korkmuşum cümle alem gibi seni de savurmaya

düşmanlarım alaya durmuştur şimdi
düğün halayı değil bu tabi
kahkahaların geliyor kulaklarıma
dost var düşman çok dedim sana

sen arkanı döner gidersin
ben olduğum yere çöker kalırım
belki asırlık bir çınar bulurum
arkamı ona yaslarım
ya başım
hangi omuzlara yalvarsın mülteci olmak için

deniz kokunu özlerim en çok
tuzu kararında,geniz yakan deniz kokunu

oğlum sen ne yeteneksiz şairsin
demezler mi ? bana
satırlar dolusu yazmışsın
da
ne oldu?
tek bir kelimesini bile okumamış
benim suçum
yazmamalıydım daha koşmayı öğrenmeden
benim suçum ,özür dilerim
kalemimden,mürekkebimden,kağıdımdan

ibretlik mezardaki olmayan ölü
dön de bir bak,hangimiz hangimizden daha diri
bir fatiha eksik,ne önemi var
boş türbedeki veli'nin bile amin diyeni var

diner mi?en derin acı çaput bağlamakla
yapılan hatalar unutulur mu? oturup ağlamakla
şimdi hiç bir güzel söz içime sinmez
eden ettiğini bulur da ,alev körükle sönmez

Önce kırmızı renkte yazmaya başladım. O anki duygularımı anlatabilecek tek renk oydu. Yazdım,yazdım,yazdım... durdum bir düşündüm önce neden dedim bir cevap bulamadım çünkü sorunun muhatabı ben değildim. Sonra yazdıklarım aynı kaldı ama renk değişti. Siyah, o an yas vardı sanki gök kuşağını imrendiren ruh dünyamda. Yazdım ,yazdım,yazdım... yine sönmedi içimdeki ateş. Peki neydi sebebi yine bulamadım doğru kelimeyi.
Sonra zaman aşımına uğramış olacak ki mavi oldu yazının rengi. Ama yazdıklarım yine aynı kaldı . sonra yeşil oldu bir huzur gelir gibi oldu. Yine yazılanlar aynı kaldı. Peki yazdıklarım aynıysa renklerin ne önemi vardı. Sonra bilmem neden sağımda solumda kullandığım eşyalarımın renginin turkuaz olduğunu fark ettim. Tamam ama bu yalnızca bir tevafuktu. Hem benim yazdıklarımla renklerin ne anlamı vardı ki...

mum dibine ışık vermez
hani? nerede?
bütün şairler dibinde yazmadı mı?
şiirlerini en sevdiklerine
ve aynı şairler sövmedi mi?
karanlık odanın ışığı her yandığında

mum dibine ışık vermez
karanlıkta,beyaz kağıda çalakalem karalanmış şeyler
şiir mi?
işte bunları okuyup,aşık oluyorsunuz
karanlığa mahkum oluyorsunuz.

ben sana denk değilim
olmak ta istemem
bilinmez hangi zamanda nerede buluşulur?
elbet sırrına erilmiş alemler var,birinde kavuşulur.

aklında yoktum ben senin
gönlünde de hüküm süremedim
tombalada en beklediğin rakamdı belki
şans oyunlarında hiç yüzgüldüremedim

aza koydun dolmadım
çoğa koydun almadım
hep bir yer vardı benim aklımda
anladın,yakıştıramadın,koymadın.

kulun kula ettiği
zulüm değil ya nedir
rüzgar toprağı sürükler götürür
çiçeğin küskünlüğü nafiledir.

kimseye ipotek değil aşk
ve kaldı ki tekelinde olsun
pekte nimetten sayılmaz hani
laf arasında geçer adet yerini bulsun

gökten yağmur olmuş yağarken
sen şemsiyeye hapis olmuşsun
nimetten sayılmaz demiştim amma
sen yine de sakla,üzerinde bulunsun.